Стоејќи отстрана - одречувајќи го својот удел толку долго;
Само денеска свесен за збиената, сегдераспослана вистина;
Откривајќи денес дека не постои лага, ни облик на лага, и дека не може да ја има туку дека и таа расте неминовно од себе како што тоа го чини и вистината,
Или како секој закон на земјава, или како што тоа го чини секое природно создавање на земјава.
(Ова е необично и може да не биде сфатено веднаш - Но мора да биде сфатено;
Јас чувствувам во себе дека ги претставувам измислиците еднакво како и останатите,
И дека вселенат тоа го чини).
Каде пропаднала некоја совршена вратка, рамнодушна на лага или на вистина?
Да не е таа на земјава, или во водата ил огнот? или во духот човечки? или во месото и крвта?
Медитирајќи меѓу лажливци, и повлекувајќи се неумоливо во себе, јас гледам после сè дека не постојат навистина лажливци ни лаги,
И дека сè си има своја совршена вратка - И она за што се вели дека е лага е совршена вратка,
И дека секое нешто точно се претставува себеси, и она што му претходело,
И дека вистината вклучува сè и таа е збиена, токму колку шти е збиен и просторот,
И дека не постои пукнатина или вакуум во целокупната вистина - туку дека сè е вистина без исклучок;
Па отсега јас ќе појдам да славам сè што гледам или сум,
Ќе пејам и ќе се смејам, и нема да одречувам ништо.
Волт Витмен
No comments:
Post a Comment