учам да пуштам брада учам да
исчезнувам во општеството од време
на време ме посетуваат службите
за бричење и службите за шишање
ме подбричуваат ме потстрижуваат ме
учат да ги исфрлам од употреба
зборовите што значат чисто
самољубие ме подбричуваат
со уверувањето дека насекаде
ме следат невидливи растенија
Ме потсетуваат дека во
автобусот со број 24 до
мене седи еден безгрижен
бог
потоа останувам во општеството
во автобусот во природата недоучен
како се пушта коса или воопшто
како се пушта брада во
мислите ми останува
сликата на нож вбоден во
парче овчо сирење
Ивица Антески
(песнава е првпат објавена 1999 година во мојата втора стихозбирка „Растителни квадратни корени“)
No comments:
Post a Comment