(Твојата коса од портокали...)

Твјата коса од портокали во празнината на светот
Во празнината на излозите тешки од тишина
И од сенка каде моите голи раце ги бараат сите твои одблесоци

Обликот на твоето срце е прозрачен
И твојата љубов прилега на мојата изгубена желба
О воздишки од килибар, соништа, погледи.

Но ти не си била секогаш со мене. Моето сеќавање
Е сѐ уште затемнето од гледањето на твоите доаѓања
И заминувања. Времето се служи со зборови како и љубовта.

Пол Елијар