стануваш заразна за ноќта
ти милувајќи се се возбудуваш толку прекрасно
толку чудесно толку твојата блага уста го шепоти
моето име што станувам апстрактен од петиците
до главата толку станувам чудесен што
ти почнуваш да се возбудуваш
целата прекрасна и чудесна
во твојата црвена пеперуга си го слушам
името како во школка да наоѓам бисер
Ти се возбудуваш толку прекрасно толку чудесно
ти се возбудуваш секогаш далеку секогаш пријатно
и секогаш јас се возбудувам толку прекрасно толку
чудесно ти самата се вљубуваш толку возбудено
толку страсно толку себично ме сакаш
ти си толку чудесна
толку природна
Ивица Антески
(песнава е првпат објавена 1998 година во мојата прва стихозбирка „Физиката на грозјето“)
No comments:
Post a Comment