твојата љубов ме напаѓа од заседа како разбојник таа чека надвор од кругот на срцето јас ѝ ги покажувам околните балкони на кои луѓето се кршат од болка и си изјавуваат доживотна верност не јас не ти ја посакувам вечноста кога моите раце би биле бесконечни тоа можеби би имало смисла седнувам спокоен со прашањето до кога ќе трае оваа сезона на лов на срцето ова катапултирано тело што ти се предава безусловно облакот собран во шише цртежот на црнец што сече ногарка на дрвен стол до кога ќе трае изговорот на самогласките протокот на песок низ воспаленото грло на часовникот не јас не ти го посакувам времето доволна ми е твојата љубов
No comments:
Post a Comment